Tekst achterflap

chermval wekt een tussenland met een eigen logica, een eigen algoritme. Een tweede brein luistert hoe de lijnen aan de deurpost trekken, gaten maken, zelfs ’s avonds speurt het onder het laken de plooien af naar stukjes weg, vervormt het tot banen zonder zwaartekracht, tot een vrijheid die tegen de val aanleunt. Wie eruit wil, kan een parachute nemen.
Leen Pil toont ook het intens aardse: hoe een stomp opnieuw schors aanmaakt, wortels deelt met een ander dicht bij huis, terwijl de ramen wijd open staan. Ze laat de wortels vrij, kneedt een kleine berm rond het aardedonkere reservoir, breekt het lichaam af om het weer tussen bomen op te bouwen.
En soms, heel even, hoor je jonge vrouwen en moeders die bij het weglaten van het dierlijke applaudisseren.

Details