Tekst achterflap

Deze bundel, vrucht van een verblijf in Death Valley, is een verzameling van veranderlijke landschappen en de wisselende lichamen die zich erin voortbewegen.
De gedichten zelf zijn evenzovele oefeningen in waarneming. In de ruimten tussen aanblik en uiterlijke verschijning ontstaan beelden, onderhevig aan kleuren, texturen en zintuigen. En deze beelden rijgen zich aaneen tot wat misschien wel feministische natuurgedichten kunnen worden genoemd over zaken als erotiek, bloei, geweld en kwetsuur: ‘de woestijn woelt en sleept haar laken mee / er ontwaakt // een vrouw zonder beschadigingen, ze kleedt zich / voor een dagtocht, ze zeult geen geesten’.

Juryverslag

In Aarduitwrijvingen maakt Charlotte Van den Broeck het de lezer niet gemakkelijk. Ze schept een wereld die we niet herkennen als die waarin we dagelijks vertoeven: er is veel zand, veel glas, veel steen: het lijkt er op het eerste gezicht bar en onbewoonbaar. Maar bij nader inzien zien we ook van alles bijten, kleven, vloeien en gisten. Dat spanningsveld tussen beheersing en beroering kenmerkt deze boeiende, intelligente bundel en komt ook tot uitdrukking in de tegenstelling tussen wetenschap en lyriek: Van den Broecks poëzie maakt gebruik van botanische, geologische en archeologische kennis, maar dan wel om er een poëtisch en zintuiglijk universum mee te creëren dat fascineert en ontroert. De bundel is stug, maar waar het ‘eindeloze achteruitwijken’ doorbroken wordt, gulpt kleur tevoorschijn en wordt de lezer diep geraakt.

Details