Korte beschrijving/Annotatie

Geëngageerde gedichten die recht het hart en het hoofd in gaan om daar rond te zingen. Doe het toch maar als levenshouding, universeel door het persoonlijke, hoogst actueel en tijdloos.

Juryverslag

Doe het toch maar is het papieren debuut van Babs Gons, al jaren gewaardeerd op het podium als spokenworddichteres. Je hoort er haar stem in doorklinken, muzikaal, repetitief en bezwerend. Babs Gons verbreedt de persoonlijke ervaring en raakt aan urgente actuele kwesties. Hoe onveilig het voelt als jonge vrouw op straat, hoe onrust de moeder kwelt die vermoedt dat haar zoon geweld pleegt, hoe cynisch media omgaan met mensen van kleur. ‘Zou je woensdag zwart willen zijn?’
Babs Gons is kritisch voor de norm, de maatschappelijke mal waar we in moeten passen. Tegelijk gelooft ze in de weerbaarheid en de kracht van de kwetsbare mens. Doe het toch maar is een vriendelijke maar besliste aansporing om niet bij de pakken te blijven zitten. Op een kwaaie schreeuw als ‘Ga terug naar je eigen land’ laat ze liefdevolle verzen volgen: ‘begroet jezelf bij de grens/verwelkom je/op je eigen gronden’. Babs Gons is én strijdbaar én mild. Doe het toch maar is een belangrijke bundel voor een groot publiek, in eenvoudige en toch poëtische taal.

Tekst achterflap

In haar geëngageerde poëziebundel ‘Doe het toch maar’ weet Babs Gons de vinger op pijnlijke plekken te leggen door de wereld te bevragen en de plooien van het leven te laten zien. Gedichten die recht het hart en het hoofd in gaan om daar rond te zingen. Of het nu gaat over vrouw-zijn, het slavernijverleden, afkomst, de liefde in al haar verscheidenheid, of de kwetsbare positie van de kunsten, al deze uiteenlopende thema’s zijn onder één lemma te brengen: Het Leven zelf, in al zijn kleuren en facetten. Nooit omfloerst, niet bang de dingen bij de naam te noemen. ‘Doe het toch maar’ als levenshouding, universeel door het persoonlijke, hoogst actueel en tegelijk tijdloos, en wars van hokje denken.

Details