Tekst achterflap

Virgula, Latijn voor komma, houdt de stilstand tegen, laat de gedachten en de taal voortgaan. ‘ik verlang naar een punt, maar dat mijn Virgula’s daar wel voor uitkijken die te zetten, ik dicht ze me toe, alsof de dood me op de hielen zit’

Juryverslag

Sasja Janssen getuigt in Virgula van een indrukwekkende taalbeheersing en superieure taalvirtuositeit. Met een zekere meedogenloosheid zet ze een rauwe wereld neer, waarin pijn, eenzaamheid en afscheid bezongen en bedwongen worden. Haar poëzie mengt werkelijkheid en waan: gebeurtenissen uit de jeugd van de ‘ik’ en uit het leven van de vrouw die ze nu is, worden opgeroepen, maar niet verteld. Janssen schrijft haar gedichten in de vorm van brieven aan Virgula, de komma, die tegelijke een adempauze is en een weerhaakje, tegelijke ee muze en een kwelgeest. Sasja Janssen tovert prachtige, trefzekere beelden uit haar pen zonder ooit in maniërisme te vervallen. Haar taal is rijk maar niet bombastisch. Dit alles maakt haar werk bij momenten adembenemend.

Details